fot. Jerzy Chamerski
fot. Jerzy Chamerski
Budynki nr 44 i 46/48
fot. Jerzy Chamerski - Budynek nr 40
fot. Jerzy Chamerski - Kamienice nr 36 i 38
fot. Jerzy Chamerski - Kamienica nr 34
fot. Jerzy Chamerski
fot. Jacek Tenerowicz
Kamienica nr 30 - fot. Jacek Tenerowicz
Fot. Tadeusz Weise
Plac Marszałka Józefa Piłsudskiego - fot. Jacek Tenerowicz
Budowa drogi w miejscu byłego cmentarza krzyżowców do Wojewódzkiej Rady Narodowej.
Fot. Bartosz Makowczyński
Budowa drogi w miejscu byłego cmentarza krzyżowców do Wojewódzkiej Rady Narodowej.
Józef Klemens Piłsudski (ur 5.12.1867 w Zułowie pod Wilnem, zm. 12.05.1935 w Warszawie) – polski działacz niepodległościowy, dowódca wojskowy, polityk, naczelnik państwa Polskiego w latach 1918–1922 i naczelny wódz Armii Polskiej od 11 listopada 1918, pierwszy marszałek Polski od 1920; dwukrotny premier Polski (1926–1928 i 1930), twórca tzw. rządów sanacyjnych w II Rzeczpospolitej wprowadzonych w 1926 po zamachu stanu. W młodości, podczas prowadzenia działalności konspiracyjnej znany pod pseudonimami Wiktor i Mieczysław. Pośród zwolenników Piłsudskiego, zwłaszcza jeszcze z czasów służby w Legionach, używano jego przydomków - Komendant, Dziadek i Marszałek.
Plac Marszałka Józefa Piłsudskiego (16 sierpnia 1993)
fot. Jacek Tenerowicz
fot. Jacek Tenerowicz
fot. Jacek Tenerowicz
fot. Jadwiga Adamczyk.
fot. Jadwiga Adamczyk.
Ale tam były pierwsze kaloryfery w mieszkaniach - na tamte czasy szok....polowe osiedla zasiedlali milicjanci oraz działacze partyjni którzy otrzymali tam kwaterunkowe mieszkania (raczej wyżsi rangą oficerowie milicji )...można rzec ,ze na tamte czasy były to apartamentowce.....było wiec super bezpiecznie na tym .
fot. Jadwiga Adamczyk.
Osiedle Bolesława Chrobrego przy parku Tysiąclecia - wybudowane w 1960 r. Pierwsze nowe osiedle w mieście z centralnym ogrzewaniem. Na osiedlu była kotłownia na węgiel, ogrzewająca całe osiedle. Na początku nie było jeszcze doprowadzonego gazu i w kuchniach były takie „westfalki” na węgiel jako kuchenki. Grzało się na nich tez w dużych kotłach wodę do kąpieli w wannie.
Fot. Jacek Tenerowicz
Mieczysław Karłowicz, urodzony na historycznej Litwie jako syn Ireny z Sulistrowskich i Jana Aleksandra Karłowicza, wybitnego etnologa i językoznawcy, spędził na wsi wczesne dzieciństwo do szóstego roku życia. W 1882 rodzina Karłowiczów sprzedała majątek i zamieszkiwała początkowo w Heidelbergu, potem w Pradze i w Dreźnie, by ostatecznie w 1887 osiedlić się w Warszawie. Mieczysław, od dzieciństwa wychowany w muzycznej atmosferze, od siódmego roku życia pobierał naukę gry na skrzypcach. W czasie pobytu w Pradze i Dreźnie miał też okazję zapoznać się z muzyką symfoniczną i operą. Po osiedleniu w Warszawie kontynuował naukę gry na skrzypcach, równocześnie studiując harmonię. Obok nauki gry i kompozycji Karłowicz studiował na Uniwersytecie Warszawskim nauki przyrodnicze, a następnie filozofię w Berlinie. Już w czasie studiów rozpoczął komponowanie. Zajmował się także publicystyką muzyczną. Po powrocie do Warszawy w 1901 ukończył studia. W 1903 w ramach Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego założył orkiestrę smyczkową.
Kamienica nr 26 - fot. Zbigniew Czerwiec
- siedziba Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im.Mieczysława Karłowicza oraz Centrum Edukacji Artystycznej - Region Lubuski.
Kamienica nr 24 - fot. Zbigniew Czerwiec
Dom nr 33a przy ul.Bolesława Chrobrego - widok z ul.Mieszka I. Z lewej strony widoczne kamienice nr 8 (za drzewem) i 10 (we fragmencie) przy ul.Chrobrego -fot. Jerzy Chamerski
Fot. Jacek Tenerowicz
Kamienica nr 25 - fot. Zbigniew Czerwiec
Kamienica nr 25 - fot. Zbigniew Czerwiec
Fot. Jacek Tenerowicz
fot. Jerzy Chamerski - Kamienica nr 2 przy ul.Wyspiańskiego (większa) i nr 21 przy ul.Chrobrego (z kwiaciarnią). Widok od płn.-zach. (z przeciwnej strony Ronda R.Dmowskiego). W tej pierwszej przed wojną mieścił się m.in. sklep meblowy Josepha Pietschmann`a.
fot. Zbigniew Czerwiec
Kamienica nr 20. Fot. Zbigniew Czerwiec
Kamienica nr 18. Fot. Zbigniew Czerwiec
Kamienica nr 16. Fot. Zbigniew Czerwiec
Kamienica nr 14. Fot. Zbigniew Czerwiec
Kamienica nr 12. Fot. Zbigniew Czerwiec
Kamienica nr 10
Bismarckstraße - winiarka. Fot przesłał Mirosław Lorenz
Winiarka na kartce pocztowej. Aukcja prywatna ALLEGRO.
Bismarckstraße - winiarka. Fot przesłał Mirosław Lorenz
Bismarckstraße - lata 1905-1920
Bismarckstraße - lata 1910-1930
Pogotowie Ratunkowe
Fot. Jacek Tenerowicz
fot. Jerzy Chamerski - Budynek nr 17 przy ul.Bolesława Chrobrego (z lewej), róg ul.Wyspiańskiego (z prawej) - widok z ronda R.Dmowskiego
fot.Jerzy Chamerski - Budynek nr 15-15a i 17
Zabudowa u zbiegu ulic Wyspiańskiego (na pierwszym planie) i Bolesława Chrobrego (z tyłu). Wszystkie budynki adresowo należą do ul.Bolesława Chrobrego: zielony z lewej to nr 17, na prawo (z płaskim dachem) - nr 15; niskie zabudowania (przylegające do ul.Wyspiańskiego) to nr 15a.
Fot. Piotr Rau
Fot. Piotr Rau
Rondo Romana Dmowskiego
Roman Stanisław Dmowski (ur 9.08.1864 w Kamionku, zm. 2.01.1939 w Drozdowie) – polityk, publicysta polityczny, Minister Spraw Zagranicznych RP, poseł na Sejm Ustawodawczy RP oraz II i III Dumy. Współzałożyciel Narodowej Demokracji (endecji, ruchu narodowego), główny ideolog polskiego nacjonalizmu.
Rondo Romana Dmowskiego (1 listopada 1995)
Budynek nr 7 - wybudowany w 1896 roku. Mieści się w nim Rejonowy Zarząd Infrastruktury
Fot. Jacek Tenerowicz
Fragment dziedzińca będzie ozdabiać umieszczona nad nim kratownica. Na wprost panoramiczna winda, z której będzie można oglądać dziedziniec
Dziedziniec zostanie tak zagospodarowany żeby mogły się tutaj odbywać koncerty lub inne wydarzenia kulturalne
Widok od zaplecza na drugą część nowych zabudowań otaczających podwórko
Widok od strony dziedzińca. Murowane ściany poprzecinane szklanymi taflami są stylizowane na elewację zewnętrzną powstałą jeszcze w XIX wieku.
Widok z lotu ptaka od strony zaplecza. Po prawej stronie piętrowy parking na ok. 120 samochodów
Widok od strony dworca PKP
Kupiła go firma DA-SA, która chce fabrykę przebudować na biurowiec i restaurację.
Wizualizacja - projekt Paweł Kochański. Widok od ulicy Chrobrego. Budynek fabryczny zyska przeszkloną nadbudowę. To najbardziej kontrowersyjny punkt projektu
Fot. Zbigniew Czerwiec
Fot. Zbigniew Czerwiec
Fot. Jacek Tenerowicz
Fot. Jacek Tenerowicz
Fot. Jacek Tenerowicz
Po wojnie fabrykę przejął Polmos, później - V&S Luksusowa Zielona Góra S.A.
Reklama Firmy Raetsch, na obecnej ulicy Żeromskiego.
80 lat temu. Tutaj parkowały pojazdy wytwórni koniaków
Biura Raetsch Weinbrennerei.
Najbardziej klimatycznym miejscem były piwnice z beczkami pełnymi alkoholu.
Raetsch Weinbrennerei etykieta.
W latach 30. u Raetschów pracowało nawet do 150 ludzi. Według przybliżonych danych wytwórnia produkował rocznie ok. 90 tys. litrów alkoholu przeliczonego na czysty spirytus, a jego największy konkurent Buchholz ok. 30 tys. litrów.
Hala produkcyjna wytwórni koniaku Raetsch Weinbrennerei.
Bracia stopniowo zmienili profil firmy przechodząc od koniaków do produkcji likierów i wódek gatunkowych produkowanych w kilkudziesięciu gatunkach. Były to alkohole dobrej jakości o ugruntowanej marce.
W 1898 r. Heinrich Raetsch przekazał kierowanie firmą synowi Curtowi, który wraz z bratem Carlem dalej rozbudowywał firmę, tworząc z niej jedną z dwóch największych wytwórni koniaków w Zielonej Górze. W 1903 r. bracia dobudowali kolejne piwnice i magazyn a rok później octownię. Jednak największą inwestycję rozpoczęli we wrześniu 1921 r. Wtedy powstały wielkie hale od strony "Lumelu". Wytwórnia została powiększona dwukrotnie i po roku została przekształcona w spółkę akcyjną.
Winieta wytwórni koniaku Heinrich Raetsch, 1910 rok.
Budowa trwała dwa lata. Równolegle z fabryką Raetsch budował swoją willę. W ten sposób powstała wielka brama wjazdowa do zakładu pomiędzy budynkiem fabrycznym i domem mieszkalnym. Dzięki temu właściciel miał wszystko na oku. Chyba było mu to za mało a może nie lubił chodzić po podwórzu fabrycznym? A być może tylko dla wygody tak wybudował pomieszczenia piwniczne, żeby można było chodzić pod wszystkimi zabudowaniami. Z jednej strony, niezależnie od pogody, w przysłowiowych kapciach mógł iść sprawdzić co się dzieje w firmie. Z drugiej wykorzystywał wszystkie dostępne pomieszczenia do składowania beczek.
10 stycznia 1894 r. Heinrich Raetsch uzyskuje zgodę magistratu na rozpoczęcie budowy zakładu z dużymi piwnicami do leżakowania koniaków. Firma dysponowała najnowocześniejszymi urządzeniami w mieście. Produkcja była częściowo zmechanizowana (prasy hydrauliczne, aparaty odpędowe, pompy). Zamontowane aparaty do destylacji wina umożliwiały prowadzenie całej produkcji we własnym zakresie.
Wytwórnia koniaków Raetscha .To może wydawać się niewiarygodne, ale na tym jednym z najruchliwszych miejsc w Zielonej Górze jeszcze 120 lat temu rosły krzewy pełne winogron. I pod koniec XIX wieku taką dużą winnicę pomiędzy dzisiejszymi ulicami Wyspiańskiego, Chrobrego i wiaduktem kupił Heinrich Raetsch. 1 lipca 1886 r. założył wytwórnię koniaków pod własnym nazwiskiem. Interes szybko się rozwijał, dlatego najpierw wynajął dodatkowe pomieszczenia przy ul. Fabrycznej a później postanowił wybudować nową wytwórnię od początku przystosowaną do produkcji koniaku.
Rondo Michała Kaziowa (2 sierpnia 2003)
Michał Kaziów (ur. 13.09.1925 w Koropcu, zm. 6.08.2001 w Zielonej Górze)- polski pisarz i publicysta, dziennikarz radiowy pracownik Polskiego Związku Niewidomych. 5.10.1945 na skutek wybuchu miny stracił wzrok i obie ręce. Ukończył polinistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, a następnie napisał i obronił pracę doktorską. Napisał kilkanaście powieści, zbiorów opowiadań i opracowań naukowych. W 1996 roku za zbiór opowiadań Piętna miłości. otrzymał Lubuski Wawrzyn Literacki.
fot. Jerzy Chamerski - Kamienica nr 6 i 8
Fot. Zbigniew Czerwiec
fot. Jerzy Chamerski
Kamienica nr 4 - fot. Zbigniew Czerwiec
Bismarckstraße 1910-1911
Bismarckstraße 1910-1911
Bolesław I Chrobry (Wielki) (ur. 967 w Poznaniu, zm. 17.06.1025) – książe Polski 992 roku, pierwszy koronowany władca Polski (od 1025 roku) z dynastii Piastów, w latach 1003-1004 był także księciem Czech jako Bolesław IV.
Otto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen (ur. 1 kwietnia 1815 w Schönhausen, zm. 30 lipca 1898 w Friedrichsruh) – książę von Bismarck-Schönhausen, książę von Lauenburg; niemiecki polityk,premier Prus, kanclerz Rzeszy zwany Żelaznym Kanclerzem. Przyczynił się do zjednoczenia Niemiec.
Ulica Bolesława Chrobrego (od 1945) – Bismarckstraße (do 1945)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz