fot. Jacek Tenerowicz
fot. Tadeusz Weise
fot. Tadeusz Weise
fot. Jacek Tenerowicz
fot. Piotr Rau
fot. Piotr Rau
fot. Paweł
fot. Paweł
Lata 60-te
lata 50-te
lata 50 fot. przesłał Robert Klinger
grzybek 1945-1946
Najważniejszy punkt orientacyjny w mieście zniknął 9 grudnia 1964 roku od uderzenia młotów i kilofów Najbardziej znany transformator w historii miasta dowodzi, że istotne jest nie tylko przeznaczenie, ale również funkcja narzucona przez okoliczności. Grzybek wybudowano jako transformator. Po wojnie zamieniał się w słup propagandowy. Na jednym z nielicznych zachowanych zdjęć widać Grzybek w czasie planu sześcioletniego (1950 -55). W momencie fotografowania na tej instalacji wisiały kiście winogron z przepalonych żarówek pomalowanych olejno na zielono. Na placyku okalającym Grzybek bywały ustawiane tablice z portretami chuliganów albo zdjęcia z wypadków drogowych.
Stacja transformatorowa (już nieistniejąca) na Niedertorplatz, czyli skrzyżowaniu Niedetorstrasse (ul.Żeromskiego) z Niederstrasse (ul.Kupiecka). Lata 1927-1928
"Monographien deutscher Städte. Band XXIX: Grünberg i.Schlesien" Deutscher Kommunal-Verlag G.m.b.H Berlin-Friedenau 1928
1931-1932
1929
1920 Fot. FESTUNG
1920
fot. Marcin Kaźmierczak
fot. Mirosław Lorenz
fot. Piotr Rau
fot. Marek Karaś
fot. arturas67
fot. Tadeusz Weise
fot. Tadeusz Weise
lata 70-te
lata 70-te
lata 70-te Hotel Śródmiejski
Hotel dysponuje 111 miejscami noclegowymi w pokojach 1 i 2 osobowych z restauracją "PALOMA"
1919
fot. Cristoforo
Projekt budowy hotelu Paula Häuslera przy ul. Żeromskiego 23 (Niederstr. 85).
Projekt i realizacja architekt i mistrz murarski Richard Kintzel, 1.07.1912 rok
fot. Olga Wolarz
fot. Andrzej Maciejewski
fot. Joanna Kwintkiewicz
fot. Jacek Tenerowicz
fot. Olga Wolarz
fot. Lucyna Drozłowska
fot. Marcin Olejniczak
fot. Mirosław Lorenz
fot. Mariusz
fot. Piotr Rau
fot. Piotr Rau
fot. Jerzy Malicki
fot. Jerzy Malicki
kwiecień 1995 - fot. Mirosław Podsiadły
1985
Lata 70-te
1974
Lata 60-te - fot. przesłał Łukasz Rahman
1920
Fot. SteM z "Nasza Klasa"
Fot. Jacek Tenerowicz
Fot. Jacek Tenerowicz
Fot. Piotr Rau
Fot. Zbigniew Czerwiec
Lata 70-te
1967
Winobranie - lata 60-te
Fot. Kühne
1908-1915
1908 - nowy sklep Wilhelma Grau.
Reklama Georga Raetscha Weinbrennerei na ob. ul.St.Żeromskiego
1906
1900
fot. SteM - "Nasza Klasa"
fot. Tadeusz Weise
Lata 70-te
Sklep przestał funkcjonować wraz z wybuchem II wojny światowej, kiedy został przebranżowiony. Po wojnie budynek jest wykorzystywany do celów usługowych, obecnie mieści się tam siedziba banku PKO BP.
(Arseniusz Woźny)
Fot. przesłał Henryk Pawlicki
Jednym z najbardziej renomowanych sklepów był dom towarowy Wilhelma Graua, gdzie dziś mieści się bank PKO BP przy ul. Żeromskiego. Właściwie powinienem napisać "DT Wilhelm Grau". Dlaczego? Po prostu znany zielonogórski kupiec Wilhelm Grau nie wybudował tego budynku, ale użyczył nazwiska firmie, która przez wiele lat handlowała tutaj markową odzieżą. Wilhelm Grau założył swoją firmę w 1852 roku i początkowo zajmował się krawiectwem. Musiało mu iść dobrze, skoro w 1865 roku przebudowuje swój dom u zbiegu dzisiejszych ulic Mickiewicza i Żeromskiego. Wtedy w piętrowej kamienicy zmienia układ parteru, przeznaczając największe pomieszczenie na sklep. Powoli zdobywa renomę, a jego właściciel, zgodnie z panującymi wówczas obyczajami, nazywa firmę swoim nazwiskiem. Wielki napis "Wilhelm Grau" pojawia się na budynku w roku 1892 wraz z dobudowanymi ozdobnymi kolumnami. Sklep musiał wyglądać dostojnie. Okazał się jednak za mały. Decyzję o budowie nowego obiektu przyspieszył wielki pożar w 1903 roku, kiedy zniszczeniu uległa prawie cała północna pierzeja Rynku. Kilka lat później właściciel narożnej działki (róg dzisiejszej ul. Żeromskiego i Rynku) rozpoczyna budowę wielkiej kamienicy z dużym sklepem Felixa Bicka (później handlował tu Ewald Tuch) na parterze. Na piętrze było tylko kilka dużych mieszkań zajmowanych przez bogatych zielonogórzan. Budowę ukończono przed 1906 r. Czy była to wielka konkurencja dla Graua? Chyba jednak nie. Tak naprawdę właścicielem obydwu sklepów był Bruno Hoffmann. I to on postanowił zburzyć stary dom Graua i postawić nową kamienicę. Zaprojektował ją w 1906 roku zielonogórski mistrz murarski Carl Mühle. Wyraźnie oddzielił część handlową od mieszkalnej. Gdy popatrzymy na projekt, zobaczymy, że sklep zajmujący parter i pierwsze piętro optycznie tworzy jedną, harmonijną całość. Mühle uzyskał to m.in. dzięki minimalnej zabudowie pomiędzy oknami na piętrze i parterze. Po wojnie okna na piętrze zmniejszono, podnosząc parapety. Dzięki temu żaden urzędnik nie wypadnie przez okno, ale budynek wygląda o wiele gorzej. Dom towarowy Graua był jednym z niewielu w mieście, gdzie handel prowadzono również na piętrze. Na starych zdjęciach widzimy wystawy z eleganckimi damskimi kreacjami i męskimi garniturami. Przywiązywano dużą wagę do wyglądu witryn. Również w nocy - na fotografii wykonanej po otwarciu sklepu można zobaczyć powieszone na zewnątrz lampy oświetlające parter budynku. Bruno Hoffmann do 1945 r. był właścicielem obu budynków. Bank PKO pojawił się tutaj w latach 50., zajmując dom Wilhelma Graua. Dziś jest właścicielem obu budynków.
1900-1920
Okazały budynek na deptaku przy ulicy Żeromskiego to pierwotnie kamienica, w której w 1852 roku zielonogórski kupiec tekstylny Wilhelm Grau otworzył Modewar, czyli pierwszy dom handlowy oferujący w sprzedaży konfekcję damską, męską i dziecięcą. Budynek gruntownie przebudowany swój kształt otrzymał w 1906 roku. (Arseniusz Woźny)
Ulica Stefana Żeromskiego (od 1945) – Niederthorgasse, Niederthorstraße (12 sierpnia 1850). Ulica jest deptakiem.
